Het eerste

Dit zal het zijn.

Een eerste stroomverhaal. 

Honderden schreef ik er al. In mijn hoofd. 

Op de trein, in de auto, op wandel… onderweg dus. 

Wanneer het lichaam beweegt en de geest kan dwalen. 

Geraakt door een beeld, een uitspraak, een ontmoeting. Een klein boekje in mijn hoofd.

Ze neerschrijven deed ik nog nooit. Nochtans verschijnen ze vanzelf wanneer ik schrijf: de woorden. Daar durf ik na al die jaren op te rekenen. En dus ook nu. Bij dit eerste verhaal. 

Ik schreef al veel, maar stroomverhalen nog nooit. 

Die leken me te bloot. Te onthullend. 

Maar ach, vanaf vandaag denk ik dat maar even niet meer. Alle vragen, alle twijfels, alle loeiharde kritische zelf-bedenkingen: ik leg ze naast me neer. 

We zien wel waar we komen. 

En wanneer. 

En voor wie. 

En met welke verhalen.

Want verhalen wil ik graag vertellen. Of flarden van verhalen. 

Samenhangend en fragmentair. 

Uit het leven gegrepen en totaal verbeeld. 

Ze meanderen ongetwijfeld die verhalen. Langs de thema’s die me lief zijn in het leven. Of gewoon, over het leven zelf. En hoe het te leven misschien. Met steeds meer vertrouwen. 

Verhalen van mezelf en als je wil ook die van jou. 

Meanderend. 

Versnellend. 

Vertragend. 

Klaterend. 

Spiegelhelder. 

Stromend in elk geval.